İlk ve son lanetim.

       Bir adamı seversin. Pardon aşık olursun. Bir anda onun dünyasına, sihirli halkası içine giriverirsin. Hiç düşünmezsin ki doğru mu yanlış mı aşk düşündürmez insana vakit vermez beklemez bi tartmanı. Oluverir. O büyülü havayı öyle bir solursun ki beynin uyuşur. Düşünceler uçuşur. Engel olmak istemezsin. Sadece yaşamak istersin. Güvenirsin. Bağlanırsın. Sarar sarmalarsın. Korursun. Gözün gibi bakarsın. O halkadan hiç çıkmak istemezsin. Ne yazık ki onu da o dünyada sanırsın. Ama adamın ne dünyaları vardır. Ne hayatları. Ne kişilikleri. Bin bir kılığa girebilen türdenmiş bilmezsin. Tek kişilik dev kadro dedikleri budur işte. Adam tek başına tüm numaralarını gösterir görmezlikten geldiklerini artık gün olur gözüne sokar. İşte o zaman vur kafanı istediğin herhangi sert bir yere. Geçiyorsa içindeki acı söyle herkes denesin. Ama o adam dağları delse ferhat olsa şirini olmazsın artık "ya bi de git" dediğin vakit elbet senin de gelecek.