Bir müzik dinlemek, uzaklara dalmak, birini düşünürken içinin ısınması, ona sarılır gibi sarılmak battaniyeye ve kahveni yudumlarken dudağında oluşan hafif tebessüm. Sırf bu his için bile terk edemem kimseyi. Korkarım bir daha müziği boş dinlemekten olur ya kendimi bir başkasından fazla düşünmekten. Oysa bencildir insan. Mutlu edilmek istediği için mutlu eder ve düşünülmek istediği için düşünür karşısındakini. Yok mudur bunun platonik olanı. Vardır da o mertebeye erişen yoktur aramızda. Ve işte bu yüzden biter ilişkiler, beklentiler arttıkça törpülenir sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder