Gözden ırak olan gönülden de ırak olur"muş". Yok canım öyle bir şey. Uzaklaştıkça bağlanan insanlar tanıyorum ben. Mesafe arttıkça uzaktan baktıkça daha da aşık olan insanlar. Sanki az önce yanı başındaymış gibi kokusu hissedilen, sarılmış da yeni bırakmış gibi deli divane olunan. Hani uzatsa elini tutacak kadar yakınındaymış gibi hissedilebilen. Gökyüzündeki yıldızlarla haber yollanılan. Haber alınan. Başı ağrıdığında başının sızısından, bir sıkıntıya düşse ta kalbine o sıkıntının düşüşünden anlaşılan insanlar. Çok engel yoktur bu insanlar arasında ya da dünya kadar engel vardır. Ama o değildir önemli olan. Bağdır, hiç kopmayanından. Sesi duyulsa mutlu olunur, duyulmasa hayal edilir o ses en tatlı haliyle. En güzel konuşma gelir oturur gözbebeğine, kulaklarında çınlar, hayattaki en güzel besteyi sen bulmuşsun gibi tebessüm ederek başlarsın dinlemeye. Sus demezsin özlemişsindir, susma da demezsin bozuluverir çünkü o büyü, gidiverir maazallah o eşsiz Aşk. Hem ne kadar uzaktaysa sevilen, o kadar bağlanır gönüle. Yani gözden ırak olan gönülden de ırak olmaz, daha da o gönüle sımmmsıkı tutunur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder